9 / 32
KOEMPEL DNA: JAN MANDERS
‘WIE HIER WINT, MOET NOG GEBOREN WORDEN!’
veel supporters zijn al jaren besmet met het Roda-virus en komen er ook nooit
meer vanaf. In deze rubriek staat iedere keer een andere supporter met het
echte ‘Koempel DNA’ in de schijnwerpers. Deze keer is het de beurt aan Jan
Manders (67) uit Landgraaf, die al 42 jaar trouw is aan Roda JC.
In zijn woning in Landgraaf staat hij al
helemaal klaar om zijn indrukwekkende
verhaal te doen. Voor Jan Manders, zelf oud-
voetballer van Sportclub Emma, RKHBS,
Treebeek en Kolonia, is Roda JC een deel
van zijn leven geworden. Als gepensioneerd
leraar is Jan nog zeer actief getuige het feit
dat hij zijn cursus Russisch onderbreekt
om over zijn club te praten. Daarnaast vult
Jan graag de tijd met het studeren van
andere talen, fanatiek wandelen en zijn
kleinkinderen.
Om erachter te komen hoe Jan besmet is
geraakt met het Koempel DNA, moeten we
terug naar 1972. In het jaar voordat Roda
JC promoveerde naar de Eredivisie ging
hij voor het eerst met zijn zwager naar
Kaalheide en was direct verkocht aan de
vechtersmentaliteit van Roda JC. “Dat is een
clubje waar ik bij wilde horen”, zegt hij trots.
Vanaf die dag is Jan een vaste bezoeker
van de heroïsche staantribune, waar hij
samen met zijn vrienden trouw Roda JC
aanmoedigde. “Tegenstanders kwamen met
een vervelend gevoel naar Kaalheide. Wie
hier wint, moet nog geboren worden!”
Vanzelfsprekend speelt Roda JC een rol in
zijn gezin: beide zoons hebben een geel-
zwarte opvoeding genoten. Als toevoeging
vertelt zijn vrouw Ria met een lach op haar
gezicht hoe Jan niet te genieten is als zijn
club heeft verloren. Jan: “Ria, kijk ik naar
de samenvattingen als Roda verliest?” Ria:
“Nooit!” Ook na 42 jaar gaat Jan iedere keer
met hoge verwachtingen naar het stadion.
“Als ik opsta voel ik al kriebels. Dan ga ik
naar mijn club, zie ik de lampen. Daar koop
ik de kaart voor. Je kunt het ook op tv zien,
maar dat vind ik niks. Emotie, daar gaat het
om. Bij Roda JC voel ik dat in het stadion.
Voetbal zonder emotie, dat bestaat toch
niet?”
De laatste wedstrijd tegen Cambuur
Leeuwarden, in het seizoen 2008/2009,
heeft Jan niet meer durven kijken, uit angst
dat het toch mis zou gaan. “Bij een 1-0
tussenstand heb ik de televisie uitgezet en
ben ik in bed gaan liggen. Ik belde mijn zoon
en zei: als we erin blijven moet je me bellen.
Ik hoorde niets meer en dacht dat het over
was…Maar ineens ging de telefoon!”
De vroegere verhalen over zijn favoriete
speler Dick Nanninga en de memorabele
wedstrijden tegen Anderlecht, Feyenoord,
Benfica en Sredets Sofia maken plaats
voor de huidige situatie van de club.
Hoewel Roda JC in de ogen van Jan van
een subtopper een klein beetje is afgezakt
tot een middenmotor, speelt het begrip
‘koempelmentaliteit’ tot op de dag van
vandaag een belangrijke rol in Kerkrade.
“Henk Dijkhuizen is in mijn ogen een goed
voorbeeld van deze mentaliteit”, zegt Jan,
waarna hij alvast vooruitkijkt naar de rest
van dit seizoen. “De tiende plek is nu een
reële doelstelling”, oordeelt Jan.
Hoewel Jan nog urenlang - in detail - alle
wedstrijden en momenten voor de geest
kan halen, is het voor hem tijd om te
gaan uiteten met Ria. Vlakbij het stadion
uiteraard. “Ria, ik wil wel aan het raam
zitten, dan kan ik het stadion zien…”
Koempelmentaliteit
9
1977
/
Everton FC – Roda JC (2-2)
Voorafgaand aan een trainingskamp in Schotland werd er op Goodison Park tegen Everton FC gespeeld. Dat er in het stadion
uit 1892 slechts een handje vol toeschouwers zat, deerde de spelers niet. Het gaf de spelers - o.a. Pierre Vermeulen - een unieke blik op de typische houten tribunes.
Memorabele oefenwedstrijden
Door: Lars Delnoy