6 / 32
6
d’r Koempel
“Dat ik het imago van keiharde voetballer
heb, vind ik prima. Vroeger kwam het zelfs
bijzonder goed uit; veel spitsen durfden
het duel niet met mij aan te gaan. Ik wil er
wel even bij zeggen dat ik niet gemeen was,
want ik ging altijd voor de bal. De vijftien
gele kaarten die ik in mijn hele carrière
heb gepakt, bevestigen dat ook wel. Dat is
gemiddeld één gele kaart per seizoen! Mijn
slimheid speelde daarbij wel een belangrijke
rol, zeker naarmate ik ouder werd. Ik wist
namelijk precies wanneer ik een duwtje of
tikje kon geven. Al waren er in mijn carrière
ook minder camera’s langs het veld aanwezig,
waardoor niet al mijn streken werden
vastgelegd. De scheidsrechters in die tijd
lieten ook meer toe dan nu.
Harde werkers
Dat mijn karakter als voorbeeld van de
geroemde ‘koempelmentaliteit’ wordt gezien,
kan ik enorm waarderen. Voor mij houdt
dat begrip in dat mensen voor elkaar door
het vuur gaan; iedereen helpt elkaar. Onze
voorouders werkten in de mijnen diep onder
de grond,waar het enorm bikkelen is geblazen.
Opgeven kwam nooit in je op als mijnwerker.
Die mentaliteit is tot op de dag van vandaag
erg geliefd in deze regio. Dat wil men ook op
het veld vertaald zien worden. Ik denk dan ook
dat deze kenmerken ervoor hebben gezorgd
dat ik zo geliefd was als speler.
Elk elftal heeft behoefte aan harde bikkels of
personen die de boel op sleeptouw kunnen
nemen. Daar ontbrak het mijns inziens de
afgelopen jaren regelmatig aan. Jarenlang
stonden hier mensen aan het roer die geen
binding met de club hadden. Dat terwijl Roda
JC juist een eenheid moet zijn; een familie
waarin iedereen zich thuis voelt. Dit seizoen
is, weliswaar noodgedwongen, een nieuwe
start gemaakt. Je ziet het met eigen ogen
gebeuren: het Roda-gevoel komt weer terug.
Bij de club, maar zeker ook bij de supporters.
Zo’n Pierre Vermeulen straalt liefde uit voor
de club en iedereen voelt zich bij hem thuis.
Dat is de basis van de club!
Unieke band
Mijn eigen liefde voor Roda JC ontwikkelde
zich overigens pas op latere leeftijd. Op het
moment dat ik in het eerste elftal van Sylvia
speelde, werd ik door Roda JC gevraagd om
mee te doen aan een oefenwedstrijd.Ondanks
dat ik nooit zo’n grote voetbalsupporter was,
twijfelde ik geen moment om deze kans te
grijpen. Ik raakte deze wedstrijd drie keer
de bal aan: één bal vloog de tribune in en
de andere twee vlogen in de kruising. Na
deze wedstrijd lag mijn contract klaar en
ontwikkelde ik al snel een unieke band met
de club en de supporters.
Naast deze bewuste oefenwedstrijd, heb ik
in de vijftien daaropvolgende seizoenen veel
hoogtepunten mogen meemaken. Zo zal ik
de Europese avonturen nooit vergeten; wat
waren dat mooie avonturen. Verder gaf het
een schitterend gevoel dat we geregeld de
topclubs in Kerkrade de baas waren. Ik heb
in al die jaren natuurlijk met geweldige
spelers samen gespeeld. Alhoewel ik niet
met Pierre Vermeulen in het eerste elftal
heb samengespeeld - ik zat namelijk in het
tweede toen - vond ik hem wel de beste
speler uit mijn hele carrière. Onlangs heb
ik mijn favoriete elftal op een papiertje
geschreven:
Bank: Bolesta -Van Loen - Eriksen -Gorter
Ik kies voor een keiharde verdediging, met
een voetballend middenveld, waar je niet
Waterreus
Senden Fräser Hanssen Trost
Marijnissen Boerebach Groenendijk
Hofman Nanninga Vermeulen
Hanssen bevlogen aan het woord