14
die minder fantasie hadden en gewoon
de tondeuse ter hand namen. Peter van
Houdt is uit die periode misschien wel de
bekendste ‘skinhead’ van de Nederlandse
velden, maar ook zijn collega-spits Bob
Peeters maakte furore met zijn kale knikker.
Ook opvallend waren spelers die hun
haar verfden. Nog altijd een gewaagde
combinatie, mannen met geverfd haar.
Gregory Delwarte maakte de blits met
zijn gele stekels, maar opvallender waren
Bernard Tchoutang en Regillio Vrede die
hun zwarte huidskleur accentueerden met
blond haar, of zoals in het geval van Vrede
zelfs met een tijgerkapsel. Later sloot
Arouna Koné zich aan in dit rijtje en verfde
hij zijn zwarte haar in de kleuren van het
tenue van zijn club. László Bodnár maakte
het het bontst van allemaal door zijn haren
blauw te verven en later zelfs grijs. Grijs
verven hoefden de gebroeders Stankov in
ieder geval niet. Naar verluid hebben zij van
origine al een Fabrizio Ravanelli-kapsel.
Er waren de afgelopen jaren natuurlijk
spelers met bijzonder smaakvolle kapsels.
Dirk-Jan Derksen, Dieter van Tornhout,
Marcel Meeuwis, Jeanvion Yulu-Matondo,
Jamaïque Vandamme en Davy de Fauw
hadden de meest uiteenlopende kapsels,
maar één ding kon de heren niet ontzegd
worden: dat er aandacht aan hun coupe
besteed was. Of het nu ging op dreadlocks,
een Justin Bieber-kapsel of gewoon
een opvallend kapsel: het ging hier om
modebewuste voetballers. Dat is altijd nog
beter dan de gelpot-generatie. Want zeg nu
zelf: waren die gladde kapsels van Ruud
Vormer, Laurent Delorge, Boldiszár Bodor
en Gregoor van Dijk nu zo bijzonder?
En zo passeren zonder dat ik het zelf in
de gaten heb talloze voetballer de revue.
Toch verlang ik bij het bekijken van al
die elftalfoto’s naar de tijd dat de spelers
gewoon een volle kop haar hadden en
verder weinig poespas. Alleen al door de
looks lijkt het een stuk rauwer en stoerder.
De huidige generatie spelers oogt, ook
door de kapsels, toch als een stel jonge
juffrouwen.
Maar mag ik als schrijver überhaupt
kritiek hebben op de kapselkeuze van
onze ‘helden’? Sinds jaar en dag scheer
ik op gezette tijden het weinige haar dat
mij nog rest af op ongeveer 7 millimeter
en heel veel meer aandacht besteed ik er
verder niet aan. Wat dat betreft moet ik dus
gewoon mijn mond houden, want zelf reikt
mijn creativiteit niet veel verder dan Frank
Demouge...
d’r Koempel