27 / 32
Watblief
Ajax - Roda JC , Halve finale 2005/2006, 22 maart 2006:
Door een gelijkmaker diep in blessuretijd, maakte Klaas-Jan Huntelaar met een omhaal een einde
aan de Kerkraadse dromen over een nieuwe bekerfinale. In de verlenging liep Ajax uit naar 4-1. De wedstrijd werd echter overschaduwd door de arrestatie van zo’n
200 Roda-fans die de Arena niet van binnen zouden zien.
Tijdlijn Bekerwedstrijden Roda JC
27
TUSSEN KUNSTGRAS
EN KITSCH
Waar de naam ‘kunstgras’ vandaan komt, geen idee. Is het daadwerkelijk kunst?
In het beeld dat ik van kunst heb, is geen plek voor de nepspriet.
Cultuur, muziek. Gericht op genieten en ruimte voor creativiteit. Hoe zit het dan
met kunstgras? Dat is nep. Alsof het low-budget-merk Euro Shopper met een
Van Gogh-schilderij op de proppen komt. Daar krijg je dan toch geen lekker
gevoel bij. Het is kitsch, beoordeeld zonder taxateur.
Ik ga niet naar een museum in de wetenschap
dat ik daar word bedrogen. Nee. Geen
haarspriet op mijn hoofd die daaraan denkt.
Toch ga ik sinds dit seizoen weer naar het
Parkstad Limburg Stadion, ondanks het feit
dat de groene biljartlaken niet meer dan een
pluizige vloerbedekking is. Ja, ook ik was één
van die ‘Against Modern Football’-roepers. Op
het moment dat Roda JC communiceerde dat
vanaf dit seizoen op kunstgras gevoetbald zou
worden, brak mijn voetbalhart. Pratsj hoort aan
de boks! Al helemaal bij Roda JC, waar het van
oudsher een teken van disfunctioneren is om
na de wedstrijd de kleedkamer te betreden
zonder modder aan de broek.
Voetbalromantiek
De reden waarom ik tegen de komst van
kunstgras was, heeft dan ook met ‘de standaard’
te maken. Zonder diepgaande argumentatie
werd het ‘Voetbal-hoort-gewoon-op-écht-
gras’-argument meermaals gebruikt. Duik
maar eens terug in je eigen verleden; zo
stond je vroeger als kind of ouder op een
vroege zaterdagochtend op een willekeurig
sportpark in de buurt. Al bij het uitstappen uit
de auto, kon je het pas gemaaide gras ruiken.
De lijnen waren nog amper ingetrokken en de
ochtenddauw was nog zichtbaar. Het ademde
het pure voetbal. Maar, daar komt direct
de kanttekening: wij wisten niet beter. Wij
groeiden ermee op en ontwikkelden op deze
manier onze eigen ‘voetbalromantiek’.
Anno 2014 spelen dertien teams in de Jupiler
League op kunstgras. In de Eredivisie blijft
dat aantal vooralsnog op zes steken. De
nepspriet verspreidt zich in Nederland als een
olievlek, waardoor zelfs de meest verstokte
voetbalromanticus eraan moet geloven. We
kunnen het helaas niet terugdraaien. Het enige
wat we kunnen doen, is alvast vooruitkijken
en de noodzakelijke maatregelen treffen. Als
wij eventueel promoveren dit seizoen, dan
zou het fijn zijn als Norbert Keulen vlak voor
het eindsignaal de spelers bij zich roept en
hun broekjes insmeert met prasj. Puur voor
het gevoel. Hierdoor kan ik in ieder geval
de volgende ochtend de krant openslaan
en glimlachen naar een briljante teamfoto.
Inclusief pratsj aan de boks. Zoals het hoort.
d’r Joep
(liefhebber van gemaaid gras)